۲- به رفتارهای مغایر توجه کنید.
وقتی از کودک شما یک کار درست و یک کار غلط سر زده است، برای اینکه او کار بد خود را تکرار نکند، به کار درست او اهمیت بدید و توجه خود را معطوف به رفتار درست او کنید.
بچه دست در دهان نمی‌کند و دارد با اسباب‌بازی بازی می کند، به او بگویید آفرین که داری با اسباب بازی هایت بازی می کنی، آفرین که بهداشت را رعایت می کنی. رفتار مثبت را به او بگویید.
دارد با خواهرش بازی می کند. بگویید من هم بیایم با شما بازی کنم. به رفتار مغایر توجه کنید البته توجه کامل.

۳- کمتر حرف بزنید، بیشتر عمل کنید.
این خیلی مهم است، اصل مهمی است. گاهی اوقات والدین فقط حرف میزنند و هیچ اقدامی برای تغییر رفتار کودک نمی‌کنند.
مثلا میگویید بیا صبحانه بخور، اگر نیامد شما سفره رو جمعش کنید و به او بگویید صبحانه تمام شد. اجازه بدهید بچه با پیامد رفتارش مواجه بشود، تمام.
فقط حرف نزنید، عمل کنید.
چیزی را بگویید که می توانید اجرایش کنید.
شما به او میگویید اگر تلویزیون را خاموش نکنی تلویزیون را می شکنم! او میداند که شما همچنین کاری نمی کنید؛ بچه خودش میداند شما فقط دارید حرف می زنید. اما مادر پیش خودش می گوید اینطور بگویم می ترسد و جمع می کند.
والدین قاطع و باثباتی باشید. نه اینکه لج بکنید، حرفی بزنید که واقعاً قابلیت اجرایی دارد و روی حرفتان هم بمانید.
مثلا بگویید اول مشق، بعد تلویزیون. یکبار هم بگویید و تلویزیون را خاموش کنید. قاطعانه عمل کنید تا بچه بداند فرصت جلب توجه ندارد.

۴- کارهایی به کودک بدهید تا با مفید بودن احساس توجه بگیرد.
مگر این بچه توجه را نمیخواهد، پس به او توجه بدهید. چطور؟ با تحسین. درخت با آب رشد می کند و بچه با تحسین. تحسین کنید و رفتارهای مثبت آن را ببینید.
– عزیزم این کار عالی بود بهت افتخار می کنم.
– ممنون که این را گفتی آفرین به فکر من نرسیده بود.
– ممنونم که گلها را آب دادی و از آنها مراقبت می کنی.
– چقدر خوب با خواهرت حرف زدی.
والدین باید این رفتار های مثبت را بولد کنند. اما والدین مشکلشان این است که رفتارهای منفی را می‌بینند و رفتارهای مثبت را نمی بینند. اگر والدین تحسین به موقع داشته باشند بچه ابدا دنبال جلب توجه با رفتار های منفی نخواهد رفت.