۳- با کودک اعمال قدرت وارد جنگ قدرت نشوید!

وارد جنگ قدرت نشوید. یعنی چه؟
بحث نکنید. بگو مگو نکنید.
بچه های اعمال قدرت در جنگ استاد هستند و والدین را شکست می دهند.
مثلا: بیا مشق هایت را بنویس. الان مینویسم… چرا نمی نویسی؟ کار دارم. چه کاری داری؟ خسته هستم. یعنی چه خسته هستی؟ حوصله ندارم. حوصله ندارم شد حرف؟ مشقت را بنویس! چرا بنویسم؟ به درد میخورد؟ نه به درد نمیخورد، خوشم نمی آید. مدرسه را دوست ندارم و…
این همان جنگ قدرت است!

والدین نباید وارد بگو مگو و لجبازی شوند. راه حل درست این است که والدین حرفشان را بزنند و از موقعیت خارج شوند.
مثلا: مشق هایت را بنویس! حوصله ندارم. تا شب باید بنویسی و تمام و از موقعیت خارج شوید!
او را مقابل خودتان قرار ندهید بلکه او را مقابل رفتارش و پیامد رفتارش قرار بدهید. ابدا با او نجنگید!

مقایسه کنید دو نوع برخورد فرزندتان را:

۱- اسباب بازی هایت را جمع کن، اگر جمع نکنی من می دانم و تو!
کودک را مقابل خودتان قرار می دهید.
اول اسباب بازی را جمع کن بعداً تلویزیون را روشن کن و الا تلویزیون رو نباید روشن کنی‌. این هم مانند رفتار قبل!

۲- کودک را مقابل پیامد رفتارش قرار بدهید.
اینقدر داد و بیداد نکن. اگر بخواهی داد بزنی من صحبت هایت را نمی شنوم! کودک را مقابل پیامد رفتارش قرار بدهید.
والدینی که آگاه نیستند، دائماً با کودک جنگ قدرت به پا میکنند اما والدینی که هوشمندانه رفتار می‌کنند، سعی می کنند بچه را مقابل انتخاب و رفتارش قرار بدهند.